Rotacioni si taktikë, si Gvozdenoviç ndërtoi një Elbasan të pathyeshëm

Kryesimi i Elbasanit pas javëve të para të kampionatit nuk është rastësi dhe as produkt i një formacioni të pandryshueshëm. Përkundrazi, trajneri Ivan Gvozdenoviç ka zgjedhur rrugën e vështirë, por të qëndrueshme aktivizimin e gjithë organikës.

Deri tani, tekniku serb ka hedhur në fushë plot 22 futbollistë, duke u dhënë mundësinë të gjithëve të kontribuojnë, secili sipas hapësirës dhe rolit të vet. Qasja e tij ka krijuar një ekip me më shumë energji, konkurrencë të brendshme dhe fleksibilitet taktik. Në një kampionat të gjatë dhe të ngjeshur, fakti që të gjithë lojtarët ndihen pjesë e planit teknik ka rezultuar i vlefshëm, si në aspektin e stabilitetit të lojës, ashtu edhe në atë psikologjik.

JANAÇEK – Në një skuadër që vlerëson grupin, ka sërish liderë që bien në sy, dhe i pari mes tyre është portieri çek Martin Janaçek. Ai është lojtari i vetëm që ka luajtur çdo sekondë të sezonit: 11 ndeshje të plota, 990 minuta. Kjo vazhdimësi nuk është thjesht statistikë; është një tregues i qartë i stabilitetit që ai sjell në prapavijë dhe besimit që trajneri ka tek ai. Aftësia e Janaçekut për të lexuar lojën, daljet e sakta dhe vendosja në portë kanë sjellë qetësi për mbrojtjen, e cila shpesh ka përfituar nga ndërhyrjet e tij vendimtare. Shënimi më i fortë në dosjen e tij është fakti se në 6 ndeshje ai ka mbajtur portën të paprekur, duke mbyllur gjysmën e takimeve pa pësuar gol. Kjo e bën Elbasanin një nga skuadrat më solide në kampionat dhe tregon se zgjedhja e portierit çek ishte një goditje e qëlluar nga klubi – të paktën deri tani. Rëndësia e Janaçekut shkon përtej pritjeve: ai është njeriu që rikthen ritmin e lojës, që udhëzon mbrojtjen dhe që ruan qetësinë në momentet më të vështira. Dhe për një skuadër që synon objektiva afatgjatë, një portier i tillë është luks i domosdoshëm.

TË TJERËT – Duke u larguar nga zona e portës, Elbasani ka edhe tre lojtarë të tjerë që janë aktivizuar në të 11 ndeshjet, duke u bërë të pazëvendësueshëm në repartet e tyre. Ata nuk kanë minutazh të plotë, por prania e vazhdueshme në formacion tregon rolin e tyre kyç. Me 921 minuta në fushë, Emiljano Musta është mbrojtësi më i përdorur nga Gvozdenoviç. Përvoja e tij, mënyra se si mbulon hapësirat dhe aftësia për të dalë përpara e bëjnë një lojtar të rëndësishëm në dy faza të lojës. Për Elbasanin, ai është pikë e sigurt: i rregullt, i qëndrueshëm dhe i aftë të mbajë ritme të larta për 90 minuta. Në shumë ndeshje, Musta ka qenë stabilizuesi i krahut, duke e lehtësuar punën e mesfushorëve dhe duke u dhënë siguri qendërmbrojtësve.

Kristi Qose ka luajtur 732 minuta, por rëndësia e tij është shumë më e madhe sesa shifra. Ai është lojtari që Gvozdenoviç e përdor për të mbajtur ekuilibrat e mesfushës, për të fituar duele dhe për të kontrolluar ritmin e lojës. Me agresivitet të matur dhe vendosje të mirë, Qose është elementi që lidh prapavijën me fazën e ndërtimit të aksioneve.

Në vijën e avancuar, Blaise Tsague ka luajtur 761 minuta, duke qenë i vetmi sulmues i skuadrës që nuk ka humbur asnjë takim. Ai shpesh luan në zona të vështira, mban presion mbi mbrojtësit kundërshtarë dhe krijon hapësira për shokët e skuadrës. Pavarësisht minutave të shumta, ai është një lojtar që nuk kursen veten në presing dhe duele fizike, elemente që shpesh nuk shfaqen në statisika, por që janë të dukshme në lojën e Elbasanit.

© BalkanWeb