Institucionet vendore në Gjirokastër i kanë mbaruar të gjitha punët. Kanë zgjidhur çdo problem të qytetarëve. Performanca është në nivelet më të mira historike, planet janë realizuar me mbi 100% si qëmoti. Populli domosdo që po përjeton një moment lumturie e begatie që askujt nuk ia priste mendja më parë. Tani është koha për t’i dhënë njëri-tjetrit çertifikata për merita të veçanta. Fiks siç po bën prefekti i qarkut, i cili sot ka vlerësuar “me çertifikatë mirënjohje kryetarin e Bashkisë Dropull, Z. Dhimitraq Toli, që u angazhua maksimalisht gjatë situatës së krijuar në pikën e kalimit kufitar Kakavijë që solli fluks të shtetasve shqiptarë”.
Mirë prefekti se fundja s’ka ndonjë punë të madhe me çfarë të merret dhe del shpërndan çertifikata e dekorata, po kryetari i bashkisë ku shkon, si pranon xhanëm të bëhet pjesë e këtij teatri banal që na dëshmon se ku kanë degraduar institucionet shqiptare dhe se sa poshtë ka rënë niveli i përfaqësimit. Ky angazhimi maksimal i kryetarit të Dropullit, nuk është ndonjë heroizëm që meriton çertifikata, por detyrë funksionale e tij që të veprojë me çfarë mundet në raste të situatave emergjente.
Me këtë logjikë i bie që prefekti t’i japë çertifikatë edhe Flamur Golemit e Lindita Rovës. Edhe ata njësoj si kryetari i Dropullit, thjesht shpërndanë shishe uji, nuk bënë ndonjë heroizëm. Po shishe uji shpërndau edhe policia, çfarë pastaj, duhet t’i japim dekorata Ardi Veliut apo Perlat Vatocit, a thua se institucionet janë OJF që bëjnë punë vullnetare, jo që janë ngritur në funksion të shtetit? Teksa shikon pamjet e prefektit, kryetarit të bashkisë dhe punonjësve që janë aty për të duartrokitur me detyrim këtë” ngjarje të jashtëzakonshme” për Dropullin, të kujtohet filmi “Koncert në vitin 1936”. Skenat e atij filmi plot humor, banalitet dhe situata groteske, i shohim sot nëpër institucionet tona.
©argjiroja.net
