Analizë nga Dahlia Scheindlin, përshtatur në shqip
Qeveria izraelite, nën drejtimin e kryeministrit Benjamin Netanyahu dhe ministrit të Mbrojtjes Israel Katz, ka prezantuar një plan për të detyruar 600 mijë palestinezë të zhvendosen për t’u strehuar në një “qytet humanitar” në zonën ku dikur ishte Rafah, në kufirin jugor të Gazës me Egjiptin.
Por pas këtij emri që ngjan “pozitiv” fshihet një projekt me pasoja tragjike dhe që ngre pyetje të rënda mbi qëllimet e qeverisë izraelite ndaj Gazës dhe popullsisë palestineze.
Plani është zyrtar dhe serioz
Ky nuk është një rrëfim apo thashethem. Ministri Katz e prezantoi publikisht, ndërsa kryeministri Netanyahu kërkoi një plan më të shpejtë dhe më të lirë për ta zbatuar atë. Kjo tregon qartë që ata nuk kanë qëllim tjetër veçse ta zbatojnë.
Edhe në 2022-in, qeveria ishte më transparente se kurrë për qëllimet e saj ndaj territoreve palestineze. Në marrëveshjet e koalicionit mes Likud dhe Zionizmit Fetar, theksohet qartë se kryeministri do të drejtojë procesin e sovranitetit në Bregun Perëndimor (Judea dhe Samaria). Pas sulmeve të 7 tetorit, ministrat nisën të flasin hapur për vendosjen e një qeverisjeje ushtarake të përhershme dhe dëbimin e palestinezëve nga Gaza.
Mashtrimi me termin “humanitar”
Nuk ka asgjë humanitare në këtë plan. Ai ka në thelb zhvendosjen me forcë, ku njerëzit do të izolohen në një hapësirë të ngushtë dhe do t’u mohohet liria e lëvizjes përveç largimit nga rajoni. Kushtet e jetesës pritet të jenë jashtëzakonisht të vështira dhe të përfshijnë rrezik vdekjeje apo urie.
“Autoriteti i migracionit vullnetar”
Katz ka krijuar një autoritet për migracion “vullnetar” që kërkon vende për të pranuar palestinezët, por deri tani pa sukses. Qeveria vazhdon të përdorë fjalën “vullnetar” për të fshehur presionin e dhunshëm për dëbim, duke përfshirë sulmet ushtarake ndaj civilëve në pika ndihme ushqimore dhe uji.
Krim lufte dhe përgjegjësi juridike
Një grup prej 16 juristësh izraelitë të së drejtës ndërkombëtare i dërguan një letër ministrit Katz dhe komandantit të ushtrisë, duke argumentuar se plani është një urdhër i paligjshëm që ushtarët duhet ta refuzojnë, pasi ai përbën krime lufte, krim kundër njerëzimit dhe potencialisht genocid. Plani vë në diskutim edhe qëndrimin e Izraelit si “fuqi pushtuese” apo jo në Gaza, pasi nëse ajo konsiderohet pushtuese, ka përgjegjësi ligjore për mirëqenien e popullsisë.
Ministri izraelit Israel Katz, vizitë në Rafah
Pamundësia logjistike dhe pasojat katastrofale
Ekspertët paralajmërojnë se është teknikisht e pamundur të strehohen 600 mijë njerëz në një hapësirë aq të vogël, pa infrastrukturë, ujë, energji apo kushte minimale për jetesë. Kjo do të krijonte një kamp me pasoja shkatërruese sociale dhe humanitare.
Tensionet rajonale dhe reagimi i Egjiptit
Plani rrit edhe tensionet me Egjiptin, një nga aleatët më të mëdhenj arabë të Izraelit, i cili ka shprehur shqetësim për kërcënimin në kufirin e tij.
Kampe përqendrimi?
Disa izraelitë, përfshirë ish-kryeministrin Ehud Olmert, e kanë quajtur planin si një formë pastrimi etnik, duke paralajmëruar se është në të njëjtën linjë me imazhet dhe strategjitë e kampit të përqendrimit.
E ardhmja e pasigurt
Nuk është e qartë nëse plani do të zbatohet plotësisht, pasi ushtria ka vonuar zbatimin dhe negociatat me Hamas janë të vështira për t’u arritur. Megjithatë, ka frikë se kjo rrugë do të çojë në krijimin e një regjimi ushtarak të përhershëm dhe dëbimin përfundimtar të palestinezëve nga Gaza.
