Argjendi dhe Mikela ishin shumë afër njëri-tjetrit në takimin e tyre të parë. Biseda e tyre ishte e fokusuar kryesisht në jetën e Argjendit, i cili foli për të kaluarën e tij dhe u përlot kur përmendi faktin që babain nuk e ka pasur prezent për shumë vite për shkak të emigrimit. Pasi u përlot, Mikela nuk hezitoi ta përqafonte dhe t’i jepte mbështetje.
Argjendi: Më rrezikon me këtë afrimietet, të betohem.
Mikela: Nuk e di, s’besoj. Jam kurioze të di dy gjëra për ty. Për lidhjen tënde që ke pasur të fundit, sa kohë ka që ka përfunduar?
Argjendi: Ka qenë femra që kam dashur më shumë në jetë. E kam dashur shumë, rrethanat e tilla ishin që të mos ishim më bashkë.
Mikela: Ke pasur një fëmijëri të vështirë?
Argjendi: E kam sakrifikuar adoleshencën për të punuar dhe për të ndihmuar familjen, por nuk kam sakrifikuar fëmijërinë. Ka pasur raste që kam qenë në Kosovë dhe më ka munguar prezenca e babit se ishte në emigrim. Kur rritesh pa praninë e figurës mashkullore në Shqipëri, nuk është shumë e lehtë.
Mikela: Çdo nënë do të ishte krenare me një djalë si ty.
