Në futbollin shqiptar, vera është shpesh sezoni ku skuadrat kërkojnë të zgjidhin gjithçka. Shumë klube e shohin dritën në fund të tunelit te merkatoja: ndryshojnë trajner, ndërrojnë thuajse gjithë skuadrën dhe shpresojnë që afrimet e reja do të përmbysin fatin e një sezoni që ende nuk ka nisur.
Pjesë e këtij realiteti ka qenë edhe Elbasani një vit më parë, kur i rikthyer në Superiore, nisi një proces të thellë transformimi për të ndërtuar një skuadër nga e para. Duke e nisur nga trajneri dhe deri tek lojtarët, që erdhën me shumicë. Por, këtë verë gjithçka duket ndryshe.
Elbasani nuk është më në kërkim të shpëtimit përmes numrave të merkatos, por po ecën drejt një rruge të qëndrueshme, duke ruajtur boshtin e një skuadre të formuar dhe duke ndërhyrë vetëm në pika të caktuara. Diferenca midis verës së kaluar dhe asaj të këtij viti është jo vetëm në numër afrimesh, por edhe në filozofi pune: nga ndërtimi i një grupi të ri, te përmirësimi i një strukture tashmë ekzistuese.
AFRIMET 2024 – Në verën e vitit 2024, Elbasani vinte nga Kategoria e Parë dhe përballa me Superiore kërkonte përgatitje të thellë. Drejtuesit dhe stafi teknik e dinin mirë që për të pasur mundësi reale për të qëndruar në elitë apo konkurruar, duhej të ndërtohej një skuadër tërësisht e re. Kjo u përkthye në një merkato të zjarrtë, me plot 12 afrime, që prekën të gjitha repartet: nga porta, te mbrojtja, mesfusha dhe sulmi. Nuk kishte luks për eksperimente apo për t’u mbështetur vetëm te ata që sollën ngjitjen. Ky ishte një sezon ku duhej të investohej dhe të mendohej në funksion të garës së re. Ky transformim solli edhe pasiguri në fillim, por në fund u arrit qëllimi minimal: qëndrimi në Superiore, një sezon më i qetë në pjesën e dytë dhe mbi të gjitha ngritja e një bërthame mbi të cilën mund të ndërtohej më tej.
AFRIMET 2025 – Ndryshe nga një vit më parë, këtë verë Elbasani ka vepruar me qetësi dhe maturi. Deri në këtë fazë të merkatos, janë bërë vetëm 4 afrime, një shifër që në pamje të parë mund të duket e ulët, por në fakt është tregues i një qasjeje më të pjekur. Ndërhyrjet kanë qenë të kujdesshme, vetëm aty ku është parë realisht nevoja për përmirësim dhe jo për zëvendësim masiv. Ky vendim nuk vjen nga rastësia, por nga një qëllim i qartë: të ruhet vazhdimësia, të mbrohet grupi që tashmë është harmonizuar dhe të mos rrezikohet çfarë është ndërtuar me vështirësi një vit më parë. Elbasani nuk është më në fazën e rindërtimit, por në fazën e konsolidimit. Ekipi është më i formuar, më i qartë në identitet dhe më i aftë të përballojë sezonin me themele të shëndosha. Krahasuar me sezonin e kaluar, ky ndryshim në qasje tregon shumë për filozofinë që po ndjek klubi. Nuk është më merkatoja ajo që “shpëton” Elbasanin, por puna e një viti dhe besimi te një grup që tashmë ka kaluar një sezon të plotë së bashku. Ky është ndryshimi më i madh mes dy verërave: nga një skuadër që ndërtohej nga e para, në një skuadër që kërkon vetëm të rafinohet.
S’KA REVOLUCION – Për shumë skuadra, merkatoja është periudha e shpresave të mëdha, por edhe e gabimeve të mëdha. Elbasani ka kaluar këtë fazë. Nuk ka më nevojë për ndryshime të rrënjësishme, sepse tashmë ka gjetur stabilitetin. Rruga e ndërtuar vitin e kaluar po vazhdon me hapa më të matur dhe më të qëndrueshëm. Kjo nuk do të thotë se Elbasani ka pushuar së investuari apo nuk kërkon rritje. Përkundrazi, përzgjedhja e afrimeve është bërë me kujdes më të madh, në funksion të harmonisë së skuadrës, konkurrencës së brendshme dhe kërkesave specifike taktike të trajnerit. Për herë të parë, Elbasani nuk po vepron me ngut, por me vetëdije dhe qartësi për rrugën që po ndjek. Ky është treguesi më i qartë që klubi nuk po mendon më vetëm për sezonin që vjen, por për një projekt afatgjatë që kërkon vazhdimësi dhe jo vetëm entuziazëm momental. Në një futboll ku shpesh ndryshimet bëhen për zhurmë, Elbasani këtë verë ka zgjedhur të heshtë, por të ndërtojë. Dhe kjo është një zgjedhje që, në fund, jep gjithmonë më shumë fryte.
