Burrat e një familjeje në Bangladesh kanë një mutacion të rrallë gjenetik që prek një numër të vogël personash në botë : ata nuk kanë shenja gishtash.
Apu Sarker, 22 vjeç, jeton me familjen e tij në një fshat në veri të qytetit Rajshai në Bangladesh. Ai punon si ndihmës-mjek ndërsa babai dhe gjyshi i tij punojnë si fermerë.
Sipas gjyshit të Apu të mos kesh gjurmë gishtash nuk është ndonjë problem i madh.
“Unë nuk mendoj se ai e ka pasur ndonjëherë problem,” thotë Apu.
Por gjatë dekadave shenjat e gishtave janë bërë të dhënat biometrike më të përdoruara në botë. Ne i përdorim ato për gjithçka që nga kalimi në aeroporte e deri te votimi dhe hapja e telefonave tonë.
Në vitin 2008, kur Apu ishte akoma një fëmijë, Bangladeshi prezantoi kartat biometrike të identitetit, dhe baza e të dhënave kërkontë shenjat e gishtave.
Punonjësit nuk dinin si t’i lëshonin një kartë pa të dhëna babait të Apu, Amal Sarker. Më në fund ai mori dokumentin ku shkruhej “PA SHENJË GISHTI.”
Në 2010 shenjat e gishtave u bënë të detyrueshme për të marrë një pasaportë dhe patentë.
Pas shumë përpjekjesh, Amal arriti të merrte pasaportën duke treguar një raport mjekësor, por kurrë nuk e ka përdorur atë sepse i trembet problemeve me të cilat mund të përballet në aeroporte.
Dhe pavarësisht se motori është shumë i rëndësishëm për punën e tij në fermë, ai nuk ka mundur ta përdorë kurrë.
“Unë kam paguar faturën, e kam kaluar provimin, por nuk më kanë dhënë asnjëhere patentë sepse nuk kam gjurmë gishtash .”
Amal mban me vete faturën që pagoi për të marrë patentën, por ndonjëherë nuk i bën punë sepse është gjobitur pesë herë.
Ai ja shpjegon kushtet e veta policëve dhe i tregon shenjat e lëmuara të gishtave, por ndonjëherë kjo nuk funksionon.
“Unë ndihem i turpëruar ,” thotë Amal.
Në 2016 qeveria e bëri të detyrueshme përputhjen e gjurmëve të gishtave për të marrë një kartë Sim për telefonin.
“Ata dukeshin te hutuar kur unë shkova për të blerë një kartë Sim, pajisja e tyre nuk funksiononte sa herë unë vija gishtin në sensor,” thotë Apu me një buzëqeshje në fytyrë. Apu nuk mundi të blintë kartën Sim dhe tani të gjithë burrat në familjen e tij përdorin numrat të regjistruar në emrin e nënës së tij.
Ky mutacion i rrallë i familjes Sarker quhet Adrematoglifia. Për herë të parë u zbulua në vitin 2007 kur Peter Itin, një dermatolog zvicerian , u kontaktua nga një grua rreth 20 vjeç sepse kishte probleme për të hyrë në SHBA. Fytyra e saj përputhej me fotografinë e pasaportës, por sipas oficerëve të policisë nuk kishte shenja gishtash të regjistruara në të.
Gjatë studimit, Prf.Itin gjeti edhe 8 anëtarë të familjes së saj me një njëjtin mutacion. Në bashkëpunim me një dermatolog tjetër, Eli Sprecher, Prf.Itin studioi DNA e 16 pjesëtarëve të familjes dhe zbuloi se 7 prej tyre kishin gjurmë gishtash ndërsa 9 pjesëtarë nuk kishin .
“Rastet e izoluara janë të ralla dhe shumë pak familje janë të dokumentuara , ” tha Prf.Itin për BBC.
Pasi u zbulua, sëmundja u quajt Adrematoglifia, por Prf.Itin e quajti “sëmundja e emigrimit të vonuar “ , pasi pacientja e tij e parë kishte probleme me kalimin në SHBA.
“Sëmundja e emigrimit të vonuar” mund të prekë breza të tërë në familje. Xhaxhai i Apu Sarkes, Gopesh , priti dy vite për të marrë një pasaportë të autorizuar.
Do të duheshin më shumë teste për të konfirmuar nëse familja vuan nga Adrematoglifia dhe Prf.Sprecher tha se ai dhe ekipi i tij do të ishin të lumtur t’i ndihmonin. Rezultatet e testeve mund t’i japin familjes Sarker më shumë siguri, por jo lehtësim nga lufta e përditshme për të jetuar në botë pa shenja gishtash.
