Nga Fatma Haxhialiu
Sot, qava si për djalin tim!
Gazetarja letër të hapur Aronit, djalit që u dhunua për një shishe ujë: Ti u tregove burrë, nuk u trembe
“Sot, qava si për djalin tim!”
Gazetarja Fatma Haxhialiu, e cila jo më larg se pesë muaj më parë solli në jetë një tjetër bekim duke u bërë mami e dy engjëjve, ka reaguar lidhur me ngjarjen e rëndë të ndodhur së fundmi në qytetin e Vlorës, ku kamarieri 18-vjeçar Aron Balaj u dhunua për një shishe ujë nga Adrian Isufi dhe shoku i tij.
Në llogarinë e saj në “Instagram”, e prekur nga kjo ngjarje, Fatma i ka dërguar një letër të hapur Aronit, djaloshit i cili, ndryshe nga bashkëmoshatarët e tij që vrapojnë nëpër festa dhe harxhojnë paratë e prindërve të tyre, vendosi të punonte si kamarier për të ndihmuar familjen e tij.
Përmes rreshtave, gazetarja i thotë Aronit që tregoi se është “burrë”, pasi foli me zë të lartë dhe as nuk u tremb, as nuk u tërhoq përballë dhunuesve të tij, ku njëri prej tyre rezultoi të ishte oficer policie – ai që duhet ta mbronte dhe jo ta godiste, vetëm sepse në tryezën e tij çoi një shishe ujë më tepër.
Letra e plotë e Fatmës:
I dashur Aron, unë kam dy djem, e sot kur dëgjova ngjarjen tënde dhe kur të pashë të prekur, të fyer, të dhunuar, qava si për djalin tim! U ndjeva po aq e pafuqishme dhe totalisht e vrarë sa prindërit e tu.
I dashur Aron, ti që në vend që të festosh nëpër shkuma-party, në bare luksoze me lekë borxh, ti që në vend që t’u bërtasësh prindërve të tu pse s’të kanë blerë makinën luksoze si shokët, ti që në vend që të punosh punë të pista, zgjodhe të bësh një punë të ndershme; në vend që të pushosh, mendove të ndihmoje familjen, ose të vije ca lekë mënjanë për universitetin… Sot u rrahe barbarisht nga ca “burra” të paburrë, të dobët e të mjerë, që frustrimet dhe paburrërinë e tyre e tregojnë kështu – duke u marrë me një fëmijë!
Ti sot, Aron, u tregove burrë, sepse fole me zë të lartë, nuk u trembe, nuk u tërhoqe, as nuk u përfshive në pellgun e qelbanikëve!
Ti sot, i dashur Aron, na vure në mendime të thella edhe një herë, si prindër dhe si shoqëri!
Nëse do t’i rrisim fëmijët tanë këtu, me dashurinë për punën, me moral e vlera, nëse do t’i rrisim si QYTETARË TË DENJË të këtij vendi…
Nëse do t’u mësojmë se puna është NDER, se duhet të bëjnë vepra të mira e të jenë gjithmonë të ndershëm me veten dhe të tjerët – a do të jenë ata viktima e radhës? A do të shihen si të dobët, të pazotë dhe të pambrojtur? A është kjo Shqipëria për të cilën u kemi folur dhe u kemi premtuar? Sot kam shumë mendime, i dashur Aron. Sot jemi të gjitha mami jot, me të njëjtat pikëpyetje, mllef, dhimbje, brengosje…
Ama ajo që them me bindje është se sot, Aron, ti tregove se i drejti zhytet, por nuk mbytet, sepse fole dhe mbrojte dinjitetin tënd deri në fund. E ndoshta kështu fillon ndryshimi! Duke shpresuar që secili nga të përfshirët të marrë dënimin që meriton, të uroj më të mirat në jetë!
Faleminderit, Aron. Të përqafoj.
Me dashuri,
Fatma
