Nga Shkëlqim Guçe (i plagosur në 21 Janar 2011)
21 Janari lëngon
Mjergulla e lëndëve helmuese, breshëria e plumbave, të vrarë dhe të plagosur, ndërsa në anën tjetër i marri me të marrosur. Janarët venë e vijnë , por e vërteta e marrë peng mbetet jetime. 21 Janari rënkon në labirinthet e errësirës së pa fund. Histori e dhimbshme, plagë të pashëruara. Lulet e lotëve të fëmijëve dhe nënave shamizeza, janë atje ku dhanë shpirt Ziver Veizi , Faik Myrtaj, Hekuran Deda dhe Aleks Nika, duke protestuar në bulevard përballë hajdutërisë me çizme , të “Satrap kërbaçit “.
Atje u ndez e gjëmoi, po mjerë kush e pagoi, se njera dorë vrau ndërsa tjetra mbuloi. Ata që dihen, njihen, se pisllëqet e tyre nuk i lanë dot as lumë e përrua, hedhin gurë e qëllojnë me rrufe derën e drejtësisë, që ajo të jetë e mbyllur dhe po të jetë e mundur, ta hedhin kyçin në fundin e detit të zullumeve.
Nuk ka më hamendje për mëkatarët, që jetojnë si i marri me derë në krah. Edhe mbrapa diellit po të venë, përsëri janë afër se na shurdhojnë britmat e tyre, nga frika e hijes që i ndjek pas. Stërgjatja e kësaj historie, u bë si përralla e bishtit të lugatit. Po plas durimi në prag të derës. Ku je, o o o drejtësi ?! Por ajo, e lënguar, e munguar! Zvarritje, pritje! Presim të zbardhë drita, për atë ditë të zezë Janari!
