Mediat italiane kanë shkruar një artikull dedikuar të riut shqiptar, rritur edhe arsimuar në Itali, Elis Lulja. Sot 29 vjeç, Elis emigroi drejt Italisë (në Coldirodi ) Sanremo, me familjen e tij kur ishte vetëm 4 vjeç, Elis u diplomua në degën e inxhinierisë informatike në Universitetin shtetëror italian.
Duket se vendimi për emigrim jashtë Italisë erdhi si rrjedhojë e mungesës së perspektivës së punësimit.
Ai është punësuar kompania lider amerikane në në botë për ndërtimin e pajisjeve të specializuara të rrjetit, ‘Cisco’ dhe për ironi të fatit ka qenë vetë profesori i tij i cili i ka sugjeruar një mundësi punësimi në këtë kompani që ndodhet në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Në një intervistë zhvilluar me ‘Rivieara24.it’, Elisi ka treguar:
“Unë kam qenë në Shtetet e Bashkuara për gati një muaj dhe do punoj, për të paktën një vit, për ‘Cisco’, liderin botëror në furnizimin me pajisje të rrjetit”.
Si arritët në SHBA?
“Ndërsa isha duke punuar në tezën time të diplomës, u përqendrova në një temë që është shumë afër detyrave për të cilat unë jam përgjegjës tani, drejtuesi im i diplomës kontaktohet nga një mik i ngushtë i tij që punon në Amerikë, pikërisht në San Jose, ku dhe i është kërkuar informacion nëse njeh ndonjë me përvojë në shërbimet cloud. Profesori im më rekomandoi sepse kisha fituar përvojë në këtë fushë dhe koha e integrimit tim në këtë kompani do të kishte qenë më e shkurtër. Disa ditë pas intervistës në internet, unë u kontaktova nga stafi i kompanisë që më njoftuan, për habinë time, se unë isha kandidati i tyre ideal. Kurrë s’mund të falënderoj mjaftueshëm profesorin tim që më adresoi tek kjo kompani”.
Si nisi pasioni juaj?
“Si fëmijë, gjithmonë më kanë pëlqyer kompjuterët dhe kam dashur t’i ndihmoj njerëzit të zgjidhin të njëjtat probleme të përditshme që më ndodhnin mua gjatë qëndrimit në të. Kam menduar se si t’i bëj gjërat më të lehta duke automatizuar gjithçka. Kështu që, në vend që të shkruaj udhëzues në internet, zgjodha të bëhem inxhinier i kompjuterave. Në këtë mënyrë unë mund të hartoja drejtpërdrejt diçka që mund të ndihmonte të tjerët.”
E juaja është historia e një djali nga Sanremo i cili përfundon duke u punësuar jashtë vendit. Si e shihni Ligurian nga atje?
“Do të mjaftohesha të thoja që më mungon familja, e fejuara dhe miqtë e mi, ose ushqimi italian. Sidoqoftë, ajo që më mungon më shumë nga Sanremoja ime është të jem në gjendje të dal dhe të arrij gjithçka në këmbë, dhe mbi të gjitha të shoh detin, atë që bëja praktikisht çdo ditë.”
Çfarë do t’u rekomandonit miqve tuaj me të cilët ndoqët kursin e studimit?
“Për secilin që ka bërë studimet e mia, natyrisht, unë rekomandoj që të jepni më të mirën tuaj në universitet dhe të keni gatishmëri për të mësuar. Me konceptin e parë dua të them që duhet të mësoni të sakrifikoni veten: është e qartë që të dilni në mbrëmje për të pirë apo vallëzuar është më argëtuese sesa të qëndroni në shtëpi duke studiuar për një provim, por përparësia duhet gjithmonë të jetë ajo që “ju bën më të mirë”, sipas meje.
A do të shtonit ndonjë gjë tjetër?
“Unë ua kam borxh gjithçka prindërve dhe motrave të mia. Pa ata nuk do të isha ky që jam, jo ??vetëm nga një këndvështrim profesional, por edhe nga pikëpamja njerëzore.”
