Dhunimi i një adoleshenti në Gjirokastër nga 6 bashkëmoshatarë të tij dëshmon dhe një anë tjetër më të rëndë të ngjarjes; dështimin tonë të përbashkët për të parandaluar dhe denoncuar fenomene të tilla. Adoleshenti është dhunuar në datën 22 shkurt, por ngjarja është mbajtur e fshehtë për 10 ditë së pari nga ai vetë.
Djali edhe pse me shenja të dukshme dhune iu ka thënë në familje se ishte rrëzuar. Sidoqoftë kjo ka ngjallur dyshime te prindërit. Më pas djali e ka treguar ngjarjen, por prapë edhe familja e tij hezitonte të bënte denoncim për shkak të frikës. Ngjarja ndërkohë në këto 10 ditë vijonte të tregohej e diskutohej nëpër Gjirokastër, e po kështu të qarkullonte edhe video e sherrit derisa në një moment i ati i djalit pati kurajo për të shkuar ta denonconte me të birin.
Por pavarësisht se policia i kreu veprimet sipas ligjit pas denoncimit të rastit, puna parandaluese dhe zbuluese e ngjarjes nuk është në lartësinë e duhur. Si është e mundur që në një vend të vogël si Gjirokastra të mos ketë fare rrjedhje informacione për ngjarjen dhe të mbërrijë te policia? Pse nuk ka funksionuar rrjeti i informatorëve apo këshilli vendor i sigurisë? I faturohet ky dështim padiskutim edhe sistemit arsimor, që nga mësuesit e deri te drejtuesit e shkollave që duhet të ishin në dijeni të dhunës dhe ta denonconin.
Çfarë ka ndodhur është e rëndë dhe e papranueshme. Pavarësisht se ngjarja u tentua të kalohej në heshtje për 10 ditë, fakti që tashmë është denoncuar dhe bërë publike është një lajm i mirë. Prova tani është në dorën e drejtësisë për t’u dhënë ndëshkimin e merituar dhunuesve. Dhe nëse kjo nuk ndodhë, nuk është fare habi që të përsëritet edhe më keq se ajo që pamë e u shokuam të gjithë. ©argjiroja.net
