Një i ri nga Tepelena ka vendosur të rrëfejë sot për herë të parë tmerrin, siç thotë ai që ka përjetuar në kampin e azilantëve në Gjermani.
Në studion e emisionit “Me Zemër të Hapur” në “News 24”, Gentian Sulejmani tregon se si ka kaluar netët nëpër stola bashkë me bashkëshorten, deri në momentin që vjen në jetë i biri Frenki, për të cilin ka nisur një betejë të gjatë gjyqësore që përfundoi me kthimin e tij në Shqipëri.
Ndonëse ka trokitur në të gjitha ambasadat, Sulejmani thotë se i biri rezulton ende i paregjistruar dhe nuk mund të bëjë dot asnjë vaksinë në Shqipëri.
Ai tregoi edhe një moment tjetër tragjik në jetën e tyre, kur mjeku gjerman, i jep bashkëshortes së tij një medikamet që rezultoi fatal pët shtatëninë e saj të dytë, ndërsa shton se pas këtij rasti ngriti edhe një padi.
Pse vendosët të largoheshit?
Dëshira për një jetë më të mirë, për të mundësuar më shumë të ardhura, për të lindur fëmijën në Gjermani, pasi nusja ishte shtatzënë. Dhe u nisëm. Një i afërm i nuses kishte shkuar më parë aty.
Nuk ju mjaftonin të ardhurat?
Nuk është se nuk na mjaftonin. Por pas ndarjes nga jeta të babait tim nuk ishim aq të ardhura si më parë. Edhe ardhja ne jetë e një fëmije kërkon disa mundësi më shumë. Pavarësisht se qarkullonin lajme se po kthenin azilantët nga Gjermania, ne vendosëm të mos ktheheshim. Për të shkuar në Frankfurt duhet 300 euro bileta për person. Unë 1200 euro kisha gjithsej me vete. Edhe ato i mora me kredi, edhe akoma paguaj kredinë. Në fillim shkuam në Mynih. Na kanë mbajtur në një kontejner fillimisht, ku mbaheshin personat e sapoardhur. Shkova në një zyrë ku jepeshin informacionet e përgjithshme. Qëndruam një natë aty, na dhanë ushqim veshje. Ditën tjetër shkuam në kamp. Aty ishte mirë. Nuk mund të ankohem. Kishte dhe shqiptarë. Pastaj na transportuan në Dortmund. Me vështirësi kam gjetur trenin. Kemi qëndruar 10 orë në këmbë përgjatë udhëtimit.
Na trego për kushtet?
Ishte një sallë e madhe me 500 veta, flinim nëpër karrige. Gruaja ishte në muajin e 7-të të shtatzënisë. Pati probleme gjatë shtatzënisë, e çoja shpesh në spital. Ata pastaj na transferuan në një tjetër kamp…
Çfarë mendoje në ato momente?
U bëra pishman, e kërkoja Shqipërinë. Ishte e kot të veproja për momentin se pasaportat na i kishin marrë
E doje kthimin?
Po, po e doja. Kisha frikë për fëmijën se rrezikoi në muajin e 7-të.
Si ishte momenti kur erdhi në jetë djali në jetë, data 12 Mars 2015-të?
Thirra ambulancën, shkuam në spital rreth orës 10:00 të mëngjesit, fëmija lindi në darkë vonë, unë isha brenda sallës. Kam qarë nga emocionet, nuk u përmbajta dot. Kisha frikë e shoqërova mjeken deri tek tualeti sa e lanë djalin, kisha frikë mos ma ndërronin, po kur pashë që të gjithë të porsalindurit ishin biondë, ika i sigurt se imi ishte me flokë të zeza.
Çfarë ndryshoi në familjen tuaj pas ardhjes së djalit?
Në jetën tonë solli ndryshi., Djali ka lindur në të njetën datë që më vdiq babia. E shihja si krijesë me fat se s’kishte mundësi që zoti ma solli në një ditë që më mori babain.
Po për fëmijën e dytë, pse menduat kaq herët?
Po menduam të bënim edhe një fëmijë të dytë me idenë mos merrnim ndonjë letër. Bëmë test, rezultoi pozitiv. Nusja i tregoi edhe testin mjekut kur shkuam atje. Por ai në asnjë moment nuk na dha lajmin e mirë që prisnim, na thoshte që shoh në eko disa njolla gjaku. Nusja i tregonte që kam një fëmijë 4 muajsh. Ai i thoshte që s’ka mundësi të mbetesh sërish shtatzënë dhe më pas i dha një medikament që rezultoi fatal për fëmijën…
Ju keni ngritur një padi ndaj mjekut që i ndërpreu shtatzanininë bashkëshortes?
Po
