Ai është trajneri që ka kualifikuar Shqipërinë për herë të parë dhe të vetme në një Europian. Xhani de Biazi, ish-trajner i kuqezinjve dhe aktualisht drejton Azerbajxhanin, ka folur në një intervistë për “Stadio Sport”. Italiani kujton edhe kohën kur drejtonte Shqipërinë, kualifikimin, ndeshjen e fituar me Portugalinë dhe bisedën me trajnerin Fernando Santos që u vendos trajner i kësaj kombëtareje pas humbjes me Shqipërinë dhe atë vit, fitoi edhe Europianin.
Mund të themi se një tjetër kthesë profesionale në karrierën tuaj ishte eksperienca juaj në pankinën e Shqipërisë? Çfarë do të thoshte për ju largimi jashtë vendit?
Përfaqësonte një stimul të madh dhe një frymë hakmarrjeje ndaj futbollit italian që më kishte shkarkuar dy muaj më parë, kur drejtoja në Udine. Kisha një dëshirë të çmendur për hakmarrje dhe duhet të them se kam fituar një kënaqësi të madhe në ato 5 vite e gjysmë në Shqipëri. Sjellja e tyre në Kampionatin Europian ishte diçka fantastike dhe e paimagjinueshme, por ne besuam në të menjëherë dhe e merituam të arrijmë atje.
Ndër të tjera, më 9.07.2014 ndodh diçka e rëndësishme…
Ne mposhtim Portugalinë si mysafir 0-1. Një ndeshje në të cilën vuajtëm shumë, por patëm aftësinë për të rifilluar, por edhe për t’u mbrojtur. Kjo na lejoi të fitonim kundër një kundërshtari që ishte padyshim superior ndaj nesh.
Për më tepër, Portugalia e fitoi atë kampionat europian, ndaj fitorja vlen dyfish…
Ajo fitore i kushtoi largimin trajnerit aktual dhe i hapi rrugë fillimit të epokës së Fernando Santosit. Kur ai erdhi në Baku vitin e kaluar për të luajtur me Portugalinë ndaj nesh, i thashë se nuk më kishte sjellë ende një shishe me verë, edhe pse falë meje ai drejtoi Portugalinë.
A ishte ai kualifikim një pikë kthese për lëvizjen e futbollit shqiptar?
Po, dhe nuk mendoj se është rastësi që shumë shqiptarë luajnë me sukses në Serinë A. Sigurisht që ishte një nxitje për të gjithë dhe kjo më jep kënaqësi të madhe.
Në Shqipëri keni marrë edhe vlerësime të rëndësishme: Qytetar Nderi për Merita Sportive të sjella për Kombin, Diplomë Nderi në Shkenca Sociale dhe Kalorës i Urdhrit të Yllit të Italisë. Çfarë kuptimi kishin për ju këto çmime?
Kam marrë edhe medaljen “Kalorës i Kryqit Skënderbej”, që është nderimi më i lartë i Republikës së Shqipërisë. Ishte kënaqësia më e madhe që mund të kisha. Diploma “Honoris Causa” është gjëja më e bukur për mua, edhe sepse më ka munguar diploma, por më ka ardhur kështu. E kam nisur rrugën në drejtësi, por nuk kam mundur të përfundoj kursin e studimeve, por jam i lumtur që u njoh në retrospektivë. Janë të gjitha çmime të mëdha që më japin kënaqësi të madhe. Ishte gjithashtu bukur të shpërblehesha nga Matarela.
Si u ndjetë kur u përballët me Italinë si kundërshtar?
Është një ndjenjë e veçantë, por kur vesh një fanellë tjetër, duhet të bësh gjithçka për të fituar. U përpoqa ta mposht Italinë, por nuk ia dola.
