Nga Dritan Hila
Rastësisht janë të dy nga një krahinë: Kurveleshi. Njëri nga Golëmi dhe tjetri nga Progonati. Të dy fshatra me nam të madh për zgjuarsi e burra trima. I pari, Dritani shkoi në Kosovë. Ndoqi babanë e tij, Dilaverin, që ndërkohë ishte në mes të zjarrit. Ishte viti 1999 dhe Shqipëria ende nuk kishte mbushur barkun me bukë. Mund të shkonte në Greqi, Itali, Gjermani, por zgjodhi rrugën e babait, u bashkua me UÇK-në. Patriotizmi nuk të jep bukë në Shqipëri. Të shkruajnë ca statuse në Facebook, e në rastin më të mirë nuk përfundon në burg. Dritanit sot iu hapën dyert e burgut ashtu si dy vite e ca më parë iu hapën komandantëve të tij. Akuza është qesharake, vetëm se përmendi emrat e ca gjakprishurve që n’ato kohë e kishin më për mbarë të bashkëpunonin e flinin me pushtuesin. Kaq. As ka keqtrajtuar njeri e as ka vrarë me gjak të ftohtë. Mbaroi lufta dhe u kthye në Shqipëri. Nuk mori as pension se patriotët nuk i kërkojnë atdheut lekë.
Tjetri, Fredi, është edhe ai shqiptar, por i thotë vetes grek. Iku në emigracion kur u hapën kufijtë për t’u kthyer që të vrasë shqiptarë. Shpëtoi dhe erdhi prapë që të grisë e djegë flamurin e vendit që i bëri kokën. Iku prapë se ky lloj “trim” nuk mban dot as plumbin e as burgun. U kthye kur ishte parashkruar dënimi për të futur prapë sherrin ndër shqiptarë, i shtyrë nga ai që shqiptarët ia kanë parë sherrin tash 33 vjet. Se ky soj mercenari është pa qibër. Bën si hero i një ideje që kërkon zhbërjen e Shqipërisë se për hero as i vjen era. Se nuk është hero një që shet vendin e tij. Është thjesht një mi, një kavie eksperimentale. Ka pesë muaj që media shqiptare merret me një gjakprishur, por që pak flasin për një hero.
Një ditë më parë u mbajt në burg një shitës atdheu dhe blerës votash; sot iu hap rruga për burg Dritan Goxhajt që atdheut nuk i ka marrë asgjë.
Më vinë në mendje fjalët e nënës së Dritanit kur erdhi bashkë me bashkëshortin për një kafe, fjalët e një labeje që lind vetëm burra: Më vjen inat që djalin ma akuzojnë për gjëra të vogla, se nëse do ta akuzonin për atë qe bëri në luftë, do ta çoja me duart e mia në Hagë. Të qoftë rruga e lehtë Dritan Goxhaj dhe mirë ardhsh! Se trimat kështu e kanë.
