Nga Nini Dede*
Zoti i ndihmofte shqiptaret ! Bekime per cdo mjek shqiptar ! Sot me shume se asnjehere tjeter kam pare nje solidarizim te skajshem ne rrjetet sociale lidhur me fatkeqesine qe tronditi oret e para te mengjesit themelet e Shqiperise ! Ndersa cdo njeri sot pati menyren e vet te suportit, qofte edhe me nje status ne facebook, me ne mjeket eshte paksa me e komplikuar.
Personalisht nuk pata kohe te shkruaja as edhe nje status. Mengjesi i sotem ishte edhe me i vrullshem se te tjeret. Porsa mora vesh qe per kopshtet sot do te ishte dite pushimi, ‘ braktisa’ familjen time duke dhene disa keshilla dhe duke i genjyer se nuk do te vonohesha. Gjykova thellesisht ne ndergjegjen time, qe Qendra Spitalore Universitare Nene Tereza, sot me teper se kurre do te kishte nevoje jo vetem per mua por per cdo bluze te bardhe qofte edhe studenti mjekesie. Sot cuditerisht nuk e ndjeva fare kohen qe kalova ne pune,as lodhjen e dites dhe as stresin e saj , edhe pse termetet e here pas-hershme me benin te beja pauza telefonatash per te pyetur familjen si ishte.
Nuk jam penduar absolutisht qe sot braktisa familjen time, as qe i genjeva se do te vij shpejt nderkohe qe u vonova dhe 3 ore me shume se nje dite e zakonshme. Por ajo qe me beri pershtypje teksa se bashku me kolegun tim, me duart tona ngrinim peshe pacientin per ta cuar ne reanimacion, ne vend te falenderimit cuditerisht, ne menyren habitore me te pashpjegueshme,morrem nje mallkim nga familjaret e tij ” Iu vrafte termeti te gjithe juve mjekeve!”. Askush nga ne nuk foli, edhe pse per koecidence te dy ishim nga ata mjeke qe na kishte qelluar rastesia ta ndihmonim pikerisht ate pacient ne menyre te vazhdueshme me shume se kushdo tjeter.
Nuk folem jo sepse gjate dites kishim mare urime te sinqerta nga shume familjare te pacienteve te tjere, as sepse po i falnim per gjendjen e tyre shpirterore qe nuk ishte e momentit por konstante jo pozitive prej kohesh. Nuk folem sepse… heshtja flet me shume se gjithcka! Nuk ka rendesi se sa japim nga vetja jone per t’i sherbyer vuajtjes se pacienteve, nuk ka rendesi sesa urime apo mallkime marrim ne bluzat e bardha nga pacientet apo familjaret e tyre.
Rendesi ka qe cdokush te kuptoje rendesine e ketij profesioni qe edhe ne kushtet kur asnje profesion tjeter nuk ka vlere ( luftra, termete apo fatkeqesi te tjera natyrore ), ai behet me i rendesishmi dhe me shpresedhenesi ! Duajini mjeket sepse nuk jane armiqte tuaj ! Perkundrazi, me modestine e tyre me aq fuqi sa kane pas Zotit, jane dhe do te mbeten pergjithmone engjejt tuaj mbrojtes !
* Autori është me profesinin mjek.
